Dag 5, terug naar huis

We waren al vroeg wakker, dat is meestal zo op de dag van vertrek. Snel de vaatwasser aan, zodat die klaar is voor we weg gaan. Van ons hoeft zo'n ding niet, ik heb liever een leeg kastje waar ik wat spulletjes in kwijt kan. Je maakt zo weinig vies op vakantie, en er is ook maar van alles 4, dus je draait met een halfvolle machine. Maar er is geen afwaskwast en teiltje, dus je gebruikt m toch maar.

Verder gaat het inpakken altijd sneller dan thuis, want alles moet gewoon mee! Schoonmaken hoeft niet, dat is inbegrepen. Om 8.45 reden we dan ook al weg. Lekker binnendoor, koeteldekoet zoals wij dat noemen, naar Nunspeet. Af en toe een bui, gelukkig net even droog toen we van de geparkeerde auto naar Uniek liepen. Tot we binnen waren, toen barstte het echt los. We genoten van onze gebakjes, en vulden daarna het meegebrachte kratje met het bestelde brood. Sara, we hebben ook kwarkbolletjes mee hoor! Ik ben onder de luifel blijven wachten tot Martin kwam voorrijden, want droog was het nog altijd niet.

Wederom binnendoor naar Harderwijk, na een korte stop bij een kringloopwinkel, waar ik voor Mart een mooie trui heb gekocht. Vanaf Harderwijk de polder in, met zoveel regen dat het leek of we door de Zuiderzee reden, in plaats van door een drooggemalen polder! De ruitenwissers hebben overuren gemaakt, en hebben bij thuiskomst om een korte vakantie gevraagd.

Om 12 uur waren we weer thuis, opgewacht door een klagende poes, het was slechts 15 graden binnen! Snel de houtkachel aangemaakt, Mart in de overall en gelijk het stookhok in gedoken. Om 15 uur konden we weer pellets stoken! Alleen de kleine schoorsteen moet nog geveegd, maar dat is voor de eerstvolgende droge dag.

Dit was het weer voor dit keer, allemaal bedankt voor het meelezen, en eigenlijk hopen we dat het volgende log uit Australië mag komen.

Dag 4 het Bakkerijmuseum

Wat een regen vannacht, ik was serieus bang dat we met een boot naar het Bakkerijmuseum zouden moeten. Mart kwam met een beter plan, laten we gaan lopen, het is maar 3,5 km, dat is te doen. En lopend wordt je minder nat dan fietsend. Zogezegd, zo gedaan. We hesen ons in de regenpakken, flesje water mee voor de zekerheid, en de GPS gaf een route door het bos aan als zijnde de kortste weg. Al snel bleek, dat dit ook de natste weg was. Regen viel er niet, maar door de wind regende het wel uit de bomen. Maar dat viel nog wel mee, grootste nattigheid kwam van onderen: de paadjes waren regelmatig tot beekjes verworden. Goeie test voor de wandelschoenen, die zijn dus waterdicht!

We hebben genoten van het museum, er waren veel kinderen, maar die werden groepsgewijs bezig gehouden met koekjes bakken en demonstraties. Daardoor konden wij rustig alles bekijken, en in het restaurant genieten van koffie en thee, met een Hattemse verleiding. Yammieyammie! In de museumwinkel iets leuks voor de Australiërs gekocht, wat, dat verklappen we niet, want ze lezen ook mee. Net toen we de winkel uitgingen, werden er verse krentenbroden gebracht. Tsja, dat kon allemaal niet mee op onze terugwandeling, die komen we vanmiddag wel halen op de fiets. Want je zult het niet geloven, maar op dat moment scheen de zon volop!

De terugreis hebben we via het fietspad gedaan, we hadden al genoeg gebaggerd. De reis konden we opleuken met een cache, en voor we het wisten waren we alweer thuis. De lunch hebben we bij de snackbar gehaald, moet kunnen na zo'n wandeling!

Terug in ons huisje hebben we een kleine fietsroute uitgezet, met nog 4 caches, een kringloopwinkel en het krentenbrood. We zaten nog niet op de fiets of het regende weer, ondanks dat we onze pakken aan hadden. Dat helpt dus kennelijk niet altijd! Enfin, de caches lieten zich gelukkig makkelijk vinden, dat doet het humeur altijd veel goeds, de kringloopwinkel had ook wat leuks, en het krentenbrood was er ook nog. En met een compliment van de bakker dat we zo sportief met al die regen toch gekomen waren.

Natuurlijk werd het nadat we thuis waren weer droog, zo is het leven. Een kop thee met een snee vers krentenbrood deed ons al het regenleed verzachten!

Vanwege de lunch met patat en kroket, vanavond brood gegeten. Alvast e.e.a. ingepakt en nu dus het log maken. Morgenochtend gaan we via Nunspeet naar huis, even lekker brood halen bij Uniek. Van fietsen zal niets meer komen, geen zin om nat in de auto te stappen. En Mart moet allereerst bij thuiskomst de ketel schoonmaken, anders kunnen we niet stoken. En dat is vast wel nodig, gezien de huidige temperatuur.

En ik ga me wagen aan speculaaspoppen bakken, ik heb in het museum gezien hoe je dat doet, zonder dat hij vast blijft zitten in de speculaasplank!

Dag 3 door het bos

Omdat de voorspelling zei dat het vooral vanmiddag slecht zou worden, zaten we rond half 10 al op de fiets. Lichte spatjes, en na een km of 3 toch de regenpakken maar aangetrokken. Het was nog wel niet hevig, maar we hadden geen zin om net als gisteren nat thuis te komen. De route was voornamelijk door het bos, omdat het hard zou gaan waaien, dan rijd je toch wat beschutter. En waaien deed het inderdaad! Gelukkig hielden de spatjes al snel op, maar zekerheidshalve hielden we de regenpakken aan! O.a. langs de Renderklippen, toch een stukje Veluwe waar we nog niet geweest zijn! We kwamen ook weer een stuk op het oude spoor terecht, en vonden zelfs een oud spoorwachtershuisje toen we Epe binnen reden. De route voerde ons, uiteraard, langs de kringloopwinkel, waar ik nog een mooi Engels kopje scoorde, en langs de Appie voor brood en rijst.

Epe uit, en dan een mooi stuk langs het Apeldoorns kanaal gereden tot bij Heerde. Ik denk dat we inmiddels bijna het hele kanaal in etappes langs zijn gereden in de diverse vakanties! Een prachtig fietspad, en zo'n beetje wind mee ook nog. Op een mooi plekje onze Helinoxen uitgevouwen, en de croissantjes van meneer Appie gegeten. Door Heerde, dat leek wel uitgestorven trouwens, door het gehucht Hoorn, en weer terug op oud spoor. Even voor Wapenveld weer het bos in. Om 13.30 waren we thuis.

Daar aten we het kliekje snert op, een tijdje in de ruststand, en om 4 uur nog een wandeling rond de Leemkuil, want het was droog buiten. Met een rondje om de camping, met onderweg een cache, waren we keurig rond etenstijd weer terug. Goulash met rijst, de goulash was bevroren mee van thuis, en yoghurt met appel en peer voor toe, zijn we goed gevuld.

Morgen hebben we om 10 uur een tijdslot bij het bakkerijmuseum, de app met qr code mee, eens kijken wat we daar voor bijzondere dingen zullen zien. Afhankelijk van het weer misschien nog een rondje fietsen, of iets met de auto ondernemen.

Momenteel hoost het hier en onweert het ook nog. Maar ja, wat nu valt, valt morgen niet, om een afgekloven gezegde te citeren.

Ook van motregen wordt je nat!

Lekker geslapen! Niet al te vroeg wakker, uitgebreid ontbeten en rond 10 uur zijn we vertrokken. Het was grijs weer, maar (nog) wel droog. In Hattem passeerden we Zoethout, een instelling te vergelijken met Odion. Ze hebben o.a. een winkeltje met deels eigen gemaakte producten, en een restaurant.

Ondanks dat we net het ontbijt op hadden, toch maar een stukje appeltaart bij de koffie en thee genomen. En wat leuke dingen gekocht, en echte Hattemse kleikloeten!

Daarvandaan naar het Kleine Veer, wat niet zo heel klein was, vonden wij. De Jan Hop bijvoorbeeld is echt kleiner. Er stond wel wat deining, maar ik heb het doorstaan! Eenmaal op de dijk aan de overkant, merkten we dat er een pittig windje stond. Dat was niet zo erg, de ondersteuning kun je gewoon wat hoger zetten. Wat vervelender was, is dat het net na Zwolle begon te miezeren. En dan tegenwind, dan wordt je toch wel nat. Volgende stop zou het Theehuis Zalkerveer zijn, maar na het ontbijt en de appeltaart, hadden we daar nog geen behoefte aan. Met het pontje over zagen we ook niet zo zitten, dat was een veredelde roeiboot, en zou de route ook wel heel erg inkorten. Dus door naar Kampen. Onder de brug van de N764 een pauze om wat te drinken en op te drogen. Daar waren 2 broers met racefietsen, met een lekke band die ze aan het vervangen waren. We raakten in gesprek, en het eindigde er mee, dat ze allebei hebben staan smullen van onze meegebrachte walnutslices! Die vielen goed in de smaak! Toen de band vervangen was, gingen zij richting Zwolle, en wij naar Kampen.

In IJsselmuiden de kringloop bezocht, met als resultaat een leuke kerstpuzzel. Bij het station van Kampen een kleine pauze onder de stationsoverkapping, met uitzicht op die bijzondere Kampense brug. Over de brug bleek dat we niet echt door oud-Kampen konden fietsen, dat is allemaal voetgangersgebied. Maar vanaf het fietspad langs de kade hadden we mooie doorkijkjes.

Het begon steeds harder te miezeren, en na onder een dikke boom, alle Rustpunten die we tegenkwamen bleken gesloten, ons brood te hebben genuttigd, besloten we de route niet over de dijk, maar door het land te vervolgen. Daar vang je nu eenmaal minder wind! In Hattem nog het laatste stukje van de Baronnenlijntje gefietst, dat pad heet het Roseboomspoor, en dan door het bos naar onze hut.

Toch enigzins nat, ik moest zelfs een droge broek aantrekken. Maar een mooie tocht! Hadden jullie geen regenpakken mee dan? Jawel, maar daar regende het net niet hard genoeg voor, en je wordt er zo zweterig van.

Vanavond hebben we hutspot gegeten, ik moest nog wel even naar de receptie voor een pureestamper, want die bleek niet aanwezig. De meneer die hem kwam brengen, wilde gelijk mee eten, maar dat ging mooi niet door. Het kan ook te gek!

Voor morgen een route zoveel mogelijk door het bos uitgezocht, gezien de weersverwachting.

Gearriveerd!

Vanmorgen stond de man van de inspectie stipt om 8.30 op de stoep, klasse hoor! Wij waren al druk aan het inpakken, we hebben hem maar gewoon zijn gang laten gaan, want hij is er uiteindelijk een uur mee bezig geweest. Mart ging de fietsen op de auto zetten, ik pakte de keukenkratjes in. Toen de beste man buiten ging inspecteren heb ik de stofzuiger er doorgehaald. Toen alles in de gang verzameld, zodat Mart het in de auto kon zetten.

Sheila was alvast in haar doosje gaan liggen met een gezicht dat op onweer stond. Tsja, ik kan het niet leuker maken, ze zal zich 5 dagen zelf moeten vermaken. Gelukkig komt Sara af en toe langs!

Om 9.30 was de inspectie klaar, en om 9.45 reden we weg. Mooie "vermijd de snelweg" route vanaf Almere, genoten van het uitzicht en de mooie herfstkleuren onderweg. Om 11.30 waren we ter plaatse. We konden er nog niet in, het is natuurlijk de Bosrand niet! Maar de auto mocht op de parkeerplaats blijven staan, dus hoppa, fietsen eraf, koek en zopie mee, en gaan met de banaan.

Eerst richting Wezep, aldaar brood gehaald, want dat had ik thuis laten liggen. (Nienke, wil jij dat mee nemen, of weggooien?) Gelijk ook beleg, rookvlees, dat blijft wel goed, zo warm was het niet vandaag. We hebben de handschoenen tenminste maar aangetrokken. Daarna naar de kringloopwinkel, uiteraard, daar een leuke beker gekocht. Met een mooie route weer terug, door het bos naar Wapenveld, en daar vandaan het laatste stuk van de Baronnenlijn gefietst tot in Hattem. Wat een leuk stadje! Op aanraden van plaatselijke bewoners een overheerlijk ijsje gegeten. Het was er bepaald geen weer voor, maar dat deed niets af aan de smaak, yammie yammie! Vanuit Hattem richting camping. Daar waren we niet de enigen die arriveerden, het leek de Kalverstraat wel.

De auto mocht dit x bij het huisje staan, dat is makkelijk. Het is een 2 persoonshuisje, met de nadruk op JE! Maar alles is aanwezig, dus we redden ons prima met zijn 2en. We missen alleen wat afzet ruimte, dat lossen we op, door wat niet nodig is, in de auto te leggen. Maar het is wel heel knus.

Morgen hopelijk ons rondje IJssel, maar we kijken eerst naar buiten voor we vertrekken, want Piet Pelleboer was niet zo optimistisch.

Morgen naar Hattem!

Jullie hebben ons lang moeten missen. Maar dat komt zo: Maarten en Linda hebben heel onverwachts een eengezinswoning toegewezen gekregen. Datum sleuteloverdracht 3 september, de eerste dag van onze vakantie. Een spiksplinternieuw huis! Maar daar moet natuurlijk wel wat gebeuren, vloeren leggen, behangen enzovoort.

Dus we hebben Ria gebeld met de vraag of zij "ons" Eethuis misschien nog kon verhuren. Dat lukte binnen 3 dagen, dus iedereen blij. Nou ja, de Toesjes eigenlijk niet, want die liepen daardoor hun gebruikelijke lekkers mis. Dat maken we de volgende keer weer goed hoor! Het huisje in Drenthe konden we echter niet aan iemand overdoen, dat was verboden. Enfin, we hoopten dat we zo hard zouden opschieten, dat we er toch nog een paar dagen gebruik van zouden kunnen maken. Maar het nieuwe huis leed aan de wet van Murphy, en toen Evert aankondigde, dat hij via Nederland naar huis zou vliegen, met een paar dagen tussenstop, precies tijdens de dagen dat we in Drenthe zouden zijn, hebben we Drenthe afgezegd. Jammer van de centjes, maar de kans om Evert nog even in het echt te zien en te spreken, was niet in geld uit te drukken. Tel daar nog bij, dat Finn, toen hij voor het eerst uit zijn nieuwe slaapkamerraam keek, vol trots zei: mijn tuin! Dan snappen jullie dat daar geen enkele vakantie tegenop kan! We troffen het trouwens met het weer, het schaftlokaal was dan ook in de tuin in de open lucht. Dus bruin zijn we evengoed geworden!

Morgen vertrekken we naar de Leemkule in Hattem, we moeten alleen even wachten tot de meneer van de huizencontrole is geweest. Ze gaan namelijk bij ons in de straat huizen slopen, en nu doen ze vooraf bij de huizen die blijven staan, een opname van eventuele gebreken. Dan kunnen we naderhand niet de sloper en bouwer aansprakelijk stellen voor schade die er al voor die tijd was.

Martin heeft mijn fiets nog een grote beurt gegeven en een nieuwe achterband, dus we kunnen morgen gelijk op pad als we daar arriveren. Op de planning in ieder geval een rit langs de IJssel van Zwolle naar Kampen, waarbij we de IJssel diverse keren met een pontje gaan oversteken.

Vliegbasis Soesterberg

Weer een heerlijke lange nacht gemaakt, we lagen er al voor 10 uur in! Om half 7 wakker, rustig aan ontbeten en toen alles klaar gemaakt voor vertrek. Dat was zo gepiept, zoveel hadden we natuurlijk niet mee, en schoonmaken was inbegrepen. Wel even de keuken netjes, afwas en dergelijke moet je wel zelf doen.

Fietsen op de auto, en ik ging lopend de sleutel terug brengen. Heeft u een fijn verblijf gehad? Jazeker, het enige wat aan ons geluk ontbrak was een theepot. Tsja, die hoorde dus gewoon niet bij de inventaris.

Via een mooie route reden we naar de vliegbasis. Wat een enorme parkeerplaats, dus onze Renate kon kiezen uit diverse mooie plekjes. Ze wilde dicht bij de uitgang, nou dat mocht. Voor degenen die het niet weten, Renate is onze auto, een Renault. Onze vorige auto's heetten altijd Toos, dat waren Toyota's.

We pikten gelijk de route op, en die voerde ons dwars over de start/landingsbaan. Dat is toch wel heel erg indrukwekkend hoor! Daarna een mooie route door Soesterberg en Huis ter Heide, daar wonen duidelijk hele rijke mensen, aan de huizen te zien. Over de oude spoorlijn, zo heette het fietspad , en dat was duidelijk het vroegere spoorlijntje naar de vliegbasis, richting den Dolder. Over het spoor, via een ecoduct, kwamen we in het bos. Op een zonnig plekje koffiepauze gehouden, wat weer veel jaloerse blikken opleverde vanwege de helinoxen. Hoe weet je dat het einde koffiepauze is? Dan gaat de zon achter een wolk!

Mijn navigatiesysteem hield zich goed, we hebben wel de route iets ingekort vanwege dreigende regen. Dan moet ik het systeem even resetten, want ja, als je zomaar rechts gaat, waar dat in eerste instantie links had moeten zijn, dan is mijn Bosch van slag. In Soestdijk kwamen we langs paleis Soestdijk, en langs een grote "naald", een monument, maar helaas was de tekst dusdanig versleten, dat we die niet meer konden lezen. Dat is de Naald van Waterloo, ik heb het even opgezocht.

Bij knooppunt 71 ontstond er enige discussie, mijn navigatiesysteem zei rechtdoor, die van Mart zei links af. Daar Martin altijd gelijk heeft, links af gegaan. En zowaar, daar was een kringloopwinkel. Mart dacht nog dat ik dat expres had gedaan, maar ik wist echt van niks, en waarom we links af moesten is ook niet duidelijk, want na 2 x rechts, kwamen we weer op dezelfde weg uit als waar we op reden voor we links af sloegen. Zeker een rondje van de zaak, de kringloopzaak, in dit geval! Een mooie beker gekocht voor Sara met poesjes erop, want na de vakantie krijgt ze een poesje!

Via een prachtige route door de Soesterduinen, kwamen we weer op de vliegbasis aan. Aan het begin van de route stond een bord, waarop stond dat de baan ook een hoogte verschil van 15 meter moest overbruggen. Dat vonden wij best vreemd, want de baan keek in onze ogen gewoon vlak. Ha, daar kwamen we dus achter toen we aan de andere kant van de baan het terrein op draaiden. De Mont Ventoux is er niks bij!

Bij de auto gearriveerd hebben we de stoeltjes uitgevouwen en onze lunch genuttigd, in een heerlijk zonnetje. En wanneer is de lunchpauze om? Juist, als de zon achter een wolk gaat!

Alles weer in en op de auto, en om 14.15 waren we weer terug in Krommenie! We hebben een paar fijne dagen gehad, de dreigende regen vandaag beperkte zich uiteindelijk tot wat gespet toen we in de auto zaten. Poes was blij dat we er waren, kon ze lekker weer naar buiten. Vanavond nog op de fiets naar de Buurderij, uiteindelijk iedere dag toch zeker 45 km gefietst!

Tot in september!

Grebbelinie

Tjonge, wat hebben we lekker geslapen! Vroeg er in, en laat er uit! Rustig opgestart, het weer bericht gaf grofweg tussen 10 en 17 het beste weer aan. Dus lekker ontbeten met American pancakes en de verse aardbeien die we gisteren hebben gekocht langs de weg.

Daarna de lunch ingepakt: het restje ossenstaartsoep in de thermosfles en lekkere boterhammen van de bakker in Leersum. En een bak fruit: watermeloen, aardbeien en kersen. En 2 vorkjes, anders wordt het zo'n geknoei!

Om 10 uur fietsen we de camping af, en pikken daar gelijk onze route op. Mart heeft de routes van deze 3 dagen ook in mijn fietscomputer/display gezet, dat heeft gisteren prima gewerkt, dus dat zal vandaag ook vast lukken. Er staat een pittig windje, maar voorlopig hebben we vooral wind mee. We fietsen een groot stuk langs en op de dijk van de Grebbelinie. Bij het infocentrum komt net een schoolklas aan, dus we besluiten om daar niet naar binnen te gaan, ons te druk. En we zijn er jaren terug al eens geweest, dus we weten al het een en ander. Weer verder langs de linie-dijk, schitterend om daar te fietsen. In Renswoude stoppen we bij de plaatselijke super, voor muffins en ijskoffie. Even verderop is een mooi plekje voor onze koffiepauze. De muffins doen ons aan onze Finn denken, muFinn, snap je 'm? Bovendien houdt hij ook nog eens van cakejes, dus het is een leuke woordspeling.

De route voert ons nu meer tegen de wind in, hij is niet gedraaid, en ja, dan krijg je hem op een gegeven moment ook tegen! We nemen een kijkje bij het volgende fort, daar is niemand, dus kunnen we dat beter bekijken. Bij knooppunt 7 is een kringloopwinkel, daar neem ik een kijkje, en Mart rookt een sigaartje. De aankoop is een moeilijke puzzel, zie de foto, en 2 leuke shirtjes. Voor bij elkaar 5 euro!

En daar zien we een heel zonnig plekje! Daar gaan we onze lunch gebruiken! Mart vouwt de stoeltjes uit, ik plaats ons bagagedragertafeltje en serveer daarop de lunch! Wie doet ons wat. Er loopt een meneer langs met 2 hondjes. Wat zitten jullie te genieten, ik word daar helemaal blij van, zegt hij. Dat is toch heerlijk om te horen! Na de soep, boterhammen en het fruit kunnen we er weer tegen. De zon vindt ook dat hij genoeg gedaan heeft, en verdwijnt achter een wolk. Dus de uitgetrokken truien gaan weer aan, en dan wordt het trappen, het laatste stuk is pal tegen de wind. Nog genoeg energie in de accu's, we zetten dan ook een tandje erbij.

Via een binnendoor paadje arriveren we weer bij onze boshut. Martin ziet dat er een cache redelijk dichtbij ligt, gesterkt door een kop koffie gaat hij die nog zoeken. Als je niet met een uurtje terug bent, stuur ik hulptroepen hoor! Want vanmorgen bij de ochtendwandeling is hij namelijk ook al de weg kwijt geraakt. Gelukkig had hij zijn telefoon mee, en kon zo toch de weg naar de hut vinden! Nou, hij was met 3 kwartier terug, precies op tijd voordat de bui losbarstte. Het werd zo donker, dat het licht aan moest.

De buiken hebben we vanavond gevuld met de meegebrachte bami, je ziet, ik heb niet veel in de keuken van de Boshut gestaan, het is vakantie hoor!

Morgenochtend alweer inpakken, en dan gaan we nog een mooi rondje fietsen bij voormalige vliegbasis Soesterberg. Het weer voor morgen ziet er redelijk uit gelukkig.